Յուրի տերտերյան
Կար-չկար մի տղա։
Այդ տղան շատ էր սիրում միջատներ և զատիկներ սատկացնել։
Մի օր զատիկներից մեկը, որը ամենախելացին էր մի հեղուկ պատրաստեց,
որը խմելուց հետո մարդը դառնում է միջատ։Տղան չեր իմանում թե ինչպես գեղեցիկ է միջատների աշխարը։Մի օրերից,
որը տղան փչացրեց ջրելով միջատներին։Գիշերը մեր խեկացի զատիկը․․․Եկեք նրա անունը դնել Ջոնի,Ջոնին եկավ գիշերը և լցրել այդ դեղը խռացնող տղաի բերանը․․․եկեք տղաի անունը դնել Էրիկ։Մյուս առավոտ Էրիկը արտնացավ և նկատէց վոր նա զատիկ է,վախեցած նկատեց որ նա կարողե թրջել:Էրիկը թրջեց բակ և տեսավ Ջոնիին․
—Դե՛ բարեվ․․․-Ջղաին ասաց ջոնը-
—Հիմա ես ցույց կտամ քեզ ինչեիք մենք զգում։
Ջոնը հարվածեց նրան,ջրեց
—Հերիքա՛ ես հասկացա մի ծեծիր-ասաց մեր Էրիկը-․
—Ես կցույց տամ քեզ մեր քեղեցիկ աշխարը վորը դու քանդեցիր․
—Դե ցույց տուր
-դողալով ասաց ջոնը-
—նաիր
Այդ աշխարը Ամբողջը զատիկ ծառ և տուներ։
Եբ Էրիկը հասկացավ Ջոնին ասաց որ մեծացնել էրիկին նրան պետք էն
գտնել
Մանդրագորա
Քարանձավի քարի փոշի
մեծացնող քարի փոշի
Ջոնին մանեկավ մանեկավ շա՜տ մանեկավ և գտավ խառնեց և տվեց Էրիկին
նա խմեց,և արդացավ իր տեղաշորում։այդ դեպքից հետո նա չեր սպանու միջատներ բայց ուտելիք էր տալիս միջատներին։